امروز: جمعه, ۱۰ فروردين ۱۴۰۳ برابر با ۱۸ رمضان ۱۴۴۵ قمری و ۲۹ مارس ۲۰۲۴ میلادی
کد خبر: 263134
۷۸۷۱۶
۱
۰
نسخه چاپی

دلایل دروغگویی کودکان و اثرات آن بر اعتماد و روابط اجتماعی در آینده

دروغگویی از نظر لغوی به معنی کتمان واقعیت است و بیان سخنی که واقعیت خارج برای گوینده ندارد. یکی از انحرافاتی که موجب شکایت والدین از فرزندان خود می‌باشد، دروغگویی است.

دلایل دروغگویی کودکان و اثرات آن بر اعتماد و روابط اجتماعی در آینده

کودکان در هر سنی دروغ می گویند. هنگامی که فرزندتان دروغ می گوید، ممکن است به نوع تربیت آن ها شک کنید. در حالی که هیچ والدینی دوست ندارد دروغگویی را در کودکان ببیند، یادگیری دلایلی که کودکان این کار را انجام می دهند، کلید توقف این رفتار است.

دروغ گفتن از نظر رشد طبیعی است، اگرچه یک رفتار مشکل ساز نیز هست. اما دروغ گفتن یک نقطه عطف رشدی است که با نظریه ذهن مرتبط است.

در تئوری ذهن، افراد درک می کنند که افراد مختلف حالات ذهنی متفاوتی دارند که می تواند با واقعیت متفاوت باشد. کودکان تنها زمانی می توانند دروغ را بفهمند و دروغ های قانع کننده ای بگویند که از وضعیت ذهنی خود و دیگران آگاه باشند.

دروغ گفتن در همه فرهنگ ها وجود دارد. به طور کلی در سنین پایین در سال های پیش دبستانی ظاهر می شود و با افزایش سن به سرعت توسعه می یابد.

دلایل دروغ گفتن در کودکان

کودکان به دلایل مختلف دروغ می گویند. در اینجا دلایل رایج و انواع دروغ هایی که کودکان می گویند را آورده ایم.

1. سرپوش گذاشتن

دروغ ها برای جلوگیری از مجازات گفته می شود. رفتار عمدی دروغگویی در کودکان تا حدی تحت تأثیر نحوه درک آنها از پیامدهای منفی افشای حقیقت در مقابل پیامدهای مثبت نگفتن حقیقت است.

احتمال دروغ گفتن برای کودکانی که انتظار تنبیه سختی مانند کتک زدن دارند بیشتر است.

2. کشف احتمالات

وقتی کودکان سعی می کنند بفهمند طرف دیگر حقیقت چیست، دروغ های اکتشافی می گوید. کودکان ممکن است از روی کنجکاوی یا برای سرگرمی این دروغ ها را بگویند.

3. لاف زدن

به دروغ‌های بزرگ گفته می‌شود که برای دستیابی به موقعیتی بالاتر یا حفظ عزت نفس خود، در موفقیت خود مبالغه می‌کنند. برای مثال، کودکان ممکن است به دروغ ادعا کنند که جایزه‌ای را برده‌اند در حالی که در واقع جایزه ای در کار نیست.

4. جلب توجه

دروغ های آشکار، دروغ های جلب توجه هستند. وقتی کودکان دروغ می گویند، می دانند که مورد توجه قرار خواهند گرفت زیرا دیگران حقیقت را می دانند.

بعضی از کودکان به خاطر خودنمایی و جلب توجه متوسل به دروغ می‌شوند اینان کودکانی هستند که مورد توجه والدین و اطرافیان قرار نمی‌گیرند، هر کاری می‌کنند کسی نیست که مشوقشان باشد و به حسابشان بیاورد. پدر یا مادر به علت گرفتاری‌های شغلی یا مشکلات خانوادگی به آن ها بی توجهی می کنند.

این کودکان خیال می‌کنند که حرفها یا کارهایشان مورد پسند والدین یا اطرافیان نیست و به ناچار برای خودنمایی هرچه بیشتر متوسل به دروغ و مغلطه و اغراق شود. گاه دروغگوهای چنان شاخداری می‌گویند که موجب تحریکات منفی عصبی والدین می‌شود و گاه کارهایی را به دروغ به خود نسبت می‌دهند که از خود قهرمانی بسازند تا بدین وسیله بتوانند توجه اطرافیان را به خود جلب نمایند و گاه واقعا دست به کارهای خطرناکی می‌زنند که با جثه و سن و سالشان جور درنمی‌آید.

5. تخیل را با واقعیت اشتباه می گیرند

دروغ عمدی زمانی است که کودک عمداً به قصد ایجاد باورهای نادرست در دیگران اظهارات نادرستی را بیان می کند. با این حال، گاهی اوقات کودکان فانتزی ها را با زندگی واقعی اشتباه می گیرند و ناآگاهانه درباره آنها دروغ می گویند.

بنابراین وقتی کودکان در مورد چیزی دروغ می‌گویند، مهم است که تشخیص دهیم آیا در مورد خیال‌پردازی‌های خود گیج شده‌اند یا سعی در حفظ اسرار دارند.

6. دروغ می گویند تا مودب باشند

از همان ابتدا به کودکان یاد داده می شود که دروغ نگویند. اما در موقعیت‌های اجتماعی خاص، به طور ضمنی یا صریح به آنها آموزش داده می‌شود که نباید حقیقت را صریح بگویند. معمولا دروغ گفتن در چنین موقعیت هایی که انتظار ادب می رود رایج است.

به عنوان مثال، هنگامی که آن ها هدایایی که باب میلشان نیست دریافت می کنند، با تظاهر به دوست داشتن آنها به بزرگسالان دروغ می گویند.

7. محافظت از دیگران

دروغ های نوع دوستانه برای محافظت از دیگران، معمولا به همسالان یا والدین گفته می شود. ممکن است صریحاً از آنها خواسته نشود، اما احساس می کنند که باید برای کمک به دیگران این کار را انجام دهند.

8. احساس ناتوانی

دروغگویی مثل سایر انحرافات اخلاقی و عاطفی علل و انگیزه‌هایی دارد که یکی از آنها ناتوانی می‌باشد. وقتی که شما کودک را ترس مسایل موهوم، در منزل در حال اسارت و به صورت زندانی نگه داشته اید و آزادیهای او را ندانسته از دستش می‌گیرید و همراه خشونتهایی که از خود بروز می‌دهید او را در احساس عجز و ناتوانی غوطه‌ور می‌سازید ناچار است که از دست شما و ستمکاریهایی که مسبت به وی روا می‌دارید بگریزد و امیال و غرایز خود را به نوعی و به هر نحو ممکن ارضا نماید و برای این کار ناگزیر است که در مقابل شما به دروغ متوسل شود.

9. ترس از والدین

بعضی از والدین رفتار خشونت بارتری با فرزندان خود دارند. به کوچکترین بهانه آنها را کتک می‌زنند در مقابل دیگران پرخاش و تحقیرشان می‌کنند به خیال اینکه با خشونت و پرخاش و تنبیه و نیش زبان خواهند توانست جلو انحرافات روانی کودک را بگیرند. اینگونه خانواده‌ها علاوه بر اینکه نمی‌توانند کار مثبتی در تربیت کودک خود انجام دهند بلکه یا باعث می‌شوند که ترس کودک به تدریج ریخته و کارهای خلاف خود را با جرات و جسارت بیشتری انجام دهد.

کودک به خاطر ترس از کتک خوردن و خشونت های والدین، کم‌کم از آنان فاصله گرفته و خود را جدا احساس می‌کند و در بعضی از موارد به دروغ متوسل می شود، زیرا احساس می‌کند که اگر راست بگوید والدین در اثر عصبانیت کتکش خواهند زد.

چوب اجبار و خشونت را کنار نهید و بگذارید. کودکتان با داشتن کمی آزادی عمل و احساس استقلال خود را فرد محترمی در اجتماع خانوادگی به حساب آورد.

دلایل دروغگویی کودکان و اثرات آن بر اعتماد و روابط اجتماعی در آینده

نحوه برخورد با دروغگویی کودکان

از نظر اجتماعی، دروغ گفتن می تواند عواقب منفی برای روابط داشته باشد. همچنین می تواند پایه های شخصیت اخلاقی فرزندان ما را از بین ببرد. دروغگویی ممکن است یکی از اولین نشانه های رفتارهای ضد اجتماعی یا بزهکارانه در آینده باشد.

در حالی که این چیزی نیست که بتوان آن را یک شبه تغییر داد، والدین می توانند مراحل زیر را برای متوقف کردن یا جلوگیری از دروغگویی کودکان خود امتحان کنند.

نوع دروغ را تشخیص دهید

اگر با کودکان کوچکتر سر و کار دارید، اولین قدم این است که بفهمید آیا آنها می توانند تفاوت بین واقعیت و تخیل را تشخیص دهند. بچه ها ممکن است به سادگی در مورد افکار برخلاف آنچه واقعاً اتفاق می افتد، گیج شوند.

تصدیق کنید و به آنها کمک کنید تا کارها را درست کنند

هنگامی که متوجه یک دروغ واقعی شدید، با آرامش به کودک خود بگویید که از آن خبر دارید. درگیر جنگ قدرت نشوید. از لحن یا زبان اتهامی خودداری کنید. هنگامی که از لحن تنفر آمیز استفاده می کنید، کودکان تمایل دارند آنچه را که می گویید نادیده بگیرند.

اگر کار اشتباهی انجام داده اند، از آنها بخواهید آن را درست کنند. این می تواند یک عذرخواهی، یا انجام یک تکلیف باشد. به آنها فرصتی دوباره بدهید تا کار درست را انجام دهند.

تنبیه نکنید

اجتناب از تنبیه یک انگیزه بیرونی است. در آزمایش مقاومت در برابر وسوسه، کودکانی که از محیط تنبیهی آمده بودند، بیشتر از کسانی که از محیط غیر تنبیهی آمده بودند، دروغ گفتند. هیچ فرد عاقلی خود را در معرض مجازات و تنبیه قرار نمی دهد. اگر کودکی فکر کند به خاطر گفتن حقیقت تنبیه می شود، البته دروغ می گوید. این طبیعت انسان است که از خود محافظت کند.

بنابراین، اگر نمی‌خواهید فرزندتان دروغ بگوید و می‌خواهید انگیزه درونی او برای گفتن حقیقت ایجاد شود، در نتیجه استفاده از تنبیه را متوقف کنید. این بدان معنا نیست که شما باید اشتباهات آنها را نادیده بگیرید. همانطور که گفته شد، باید به آن رسیدگی کنید و به آنها فرصت دهید تا آن را درست کنند.

ارزش های اخلاقی را آموزش دهید

کسانی که برای حقیقت ارزش قائل هستند کمتر دروغ می گویند. آنها انگیزه درونی برای گفتن حقیقت دارند.

جنبه های مثبت رفتار صادقانه را به کودکان بیاموزید. حتی اگر اشتباهی مرتکب شده باشید، گفتن حقیقت حس خوبی به شما می دهد زیرا کار درست را انجام می دهید. شما مسئولیت می پذیرید و پنهان نمی شوید.

از طرف دیگر، رفتار غیرصادقانه باعث می شود که احساس بدی داشته باشید، زیرا دارید کسی را فریب می دهید که می تواند مشکلاتی ایجاد کند یا به دیگران آسیب برساند. گفتن دروغ همچنین می تواند بعداً برای پوشاندن اولین دروغ منجر به دروغگویی بیشتر شود.

الگوی صداقت باشید

بر اساس تحقیقات، اکثر بزرگسالان به دروغگویی به فرزندان خود اعتراف می کنند. آنها ممکن است به کودکان دروغ بگویند تا رفتارشان را کنترل کنند، آنها را وادار به همکاری کنند یا احساساتشان را کنترل کنند. گاهی اوقات آنها دروغ می گویند زیرا ساده تر و راخت تر از ارائه یک توضیح دقیق اما دشوار است.

الگوبرداری و تقلید دو روشی هستند که کودکان از طریق آنها یاد می گیرند. کودکان می توانند با تماشای دروغگویی والدین خود رفتار دروغگویی را به دست آورند یا تقویت کنند.

اغلب اوقات، توضیح دادن حقیقت به زمان و تلاش بیشتری نیاز دارد. خانواده هایی که در آن ها دروغگویی بزرگسالان پذیرفته شده است، کودکان متوجه خواهند شد که دروغ گفتن یک رفتار عادی است.

تفاوت بین دروغ های ضد اجتماعی و دروغ های سفید را آموزش دهید

همه دروغ ها بد نیستند. بزرگسالان اکثرا دروغ های سفید می گویند. کودکان ممکن است از این که چرا یک چیز را به آنها یاد می دهیم در حالی که چیز دیگری را انجام می دهیم گیج شوند.

دروغ های ضداجتماعی با انگیزه منفعت شخصی است. هدف آنها صدمه زدن به دیگران، به دست آوردن منافع شخصی یا اجتناب از مجازات است. اما دروغ های سفید شکل رایجی از دروغ هایی است که بزرگسالان در زندگی روزمره برای حفظ روابط اجتماعی می گویند. این دروغ ها به دیگران آسیب نمی رساند. باید تفاوت میان این دو به درستی به کودک فهمانده شود.

از بچه ها بخواهید قول بدهند

بر اساس یک مطالعه، زمانی که محققان در مورد تفاوت بین دروغ و حقیقت با کودکان صحبت کردند و سپس از آنها خواستند که قول دهند حقیقت را بگویند، دروغگویی به میزان قابل توجهی کاهش یافت.

  • منبع
  • حقوق نیوز

دیدگاه

شما هم می توانید دیدگاه خود را ثبت کنید



کد امنیتی کد جدید